Vaak maak je mooi plannen in het leven. Soms komen ze uit, maar soms loopt het net iets anders dan dat je zou willen. De kunst is dan om niet te blijven hangen in het negatieve. Maar om een nieuwe weg te vinden. Een pad waarin je leert roeien met de riemen die je hebt. Hoe lastig dat ook moge zijn. Onderstaand het verhaal over de collectie, de ambitie en hoe snel dingen kunnen veranderen.
Freek
Leer van gisteren ,
Plan voor morgen,
maar
Doe dingen vandaag.
Vanwaar de liefde voor de stenen?
Kijk eigenlijk heb ik Zwitserse roots en elk jaar als we de bergen ingingen kwamen we met “de mooiste stenen” weer terug. Die moesten en zouden mee naar Nederland. Mijn vader vond het maar nix, de auto was al afgeladen. Maar goed mopperend ging hij toch akkoord.
Later ben ik echt zelf begonnen met op grote schaal zelf te gaan zoeken. Nog voor ik Carla had ontmoet lag er al een hele grote collectie in m’n huis. Voornamelijk uit Europa en het Midden Oosten. Het was ook in die tijd dat ik heb leren slijpen in Idar Oberstein, de toenmalige hoofdstad van de edelstenen in de wereld. De tijd van het verzamelen was begonnen en zou nog menig jaar doorgaan.
Maar hoe kom je er dan aan zoveel?
Nadat ik Carla had ontmoet ging eigenlijk alles in een stroomversnelling. Niet zozeer omdat zij zo een grote fan is van ruwe stenen, maar meer omdat we samen heel veel op pad zijn geweest in de wereld. Carla voor de foto’s en ik voor de stenen. Naast bijna heel Europa zijn we vaak maanden en soms een jaar ver weg geweest; Australië, Indonesië, Singapore, China, Hongkong, Tibet, IJsland, Thailand, Israël, Egypte, Marokko, USA, Canada, Mexico, Guatemala, Honduras, El Salvador, Costa Rica, Panama, Colombia, Ecuador, Chile, Paraguay, Argentinië, Uruguay, Brazilië etc. etc. En dat vaak meerdere malen. Veelal met eigen Camper of zelfs Motor. En raad eens? Waar gingen de reizen vaak langs? Niet alleen langs de mooiste bezienswaardigheden van die landen maar ook langs veel mijnen waar de mooiste kristalen en mineralen worden gevonden.
Kun je wereldwijd in mijnen zoeken dan?
Nou niet overal kun je zelf zoeken. In Europa zijn we veel in groeves geweest. In de USA heb je U-DIGS. In die groeves betaal je een soort entree en mag je houden wat je vindt. Het mooiste is toch wel Diamond Crater State Park weer je nog echte diamanten zelf kan vinden. En je ook mag houden als je ze zelf gevonden hebt. Minder eenvoudig is het in de ontwikkelingslanden. De mijnen daar worden vaak beheerd door de lokale bevolking en die zitten terecht niet te wachten op een westerling die in hun groeves komt scharelen. Daar moet je het netjes van de mijnwerkers kopen en je betaalt ze gewoon een faire prijs. Wel zo eerlijk en netjes. Dat heeft ons veel goede vrienden opgeleverd. Vaak werden we uitgenodigd voor een tour in de mijn, thee, eten en soms konden we blijven slapen. Niet dat we dat laatste altijd wilden want luxe en privacy zijn in dat soort landen net iets anders ingevuld.
Hoeveel en wat heb nu verzameld dan eigenlijk?
Veel, heel veel. De schatting is tenminste 50.000 stuks en dat in 50 jaar. Dus op zich valt dat wel mee, maar 1000 per jaar. In die jaren is al het materiaal na aankomst nooit echt uitgepakt maar opgeslagen in een grote loods. De reden was heel simpel; veel te druk met andere dingen zoals werk, familie en kennissen.
Nu de vraag wat heb ik allemaal.
Nou eerlijk gezegd ik weet het ongeveer. Hier een lijstje van wat ik me nu kan herinneren. Agaat, Amethyst, Aventurijn, Azuriet, Bergkristal, Sodaliet, Carneool, Calciet, Barnsteen, Tijgeroog, Rozekwarts, Gagaat, Tourmalijn, HeksenAgaat, Bariet, Fluoriet, Topaas, Rookquarz, Goud, Robijn, Smaragd, Saffier, Dubbeleinders, Lemurische Kristallen, Calcedoon, Labradoriet, Beryl, Aquamarijn, Git, Rodochrosiet, Rodoniet, Las Vigas Amethyst, Citroen Quarz, Zwavel, Cobalt, Malachiet, Vanadeniet, Spesartien, Galeniet, Chromiet, enz enz enz. Groot en soms heel klein in de vorm van micromounts.
Zou er een pagina me kunnen vullen. Het is meer dat m’n geheugen me in de steek laat. Maar ach dat krijg je op latere leeftijd 🙂
Maar wat ging je er mee doen dan?
Ja, dat is lang de vraag geweest. Wat te doen met die enorme collectie die daar in de opslag lag te verstoffen. Lang heb ik geen idee gehad. Eerst maar eens verder opbouwen, het idee zou vanzelf wel komen, zo dacht ik. En inderdaad op een mooie zomerdag wisten Carla en ik het. Als ik met pensioen ging dan zouden we een soort van Experience museum(pje) beginnen. Carla met haar voor liefde voor kralen en mijn collectie kregen dan een eigen wereldje waarin iedereen konden laten kennis maken met 2 schitterende hobby’s. Gericht op volwassenen, maar juist ook op de aanstormende generaties. Al snel waren er ideeën en dromen meer dan genoeg. Niet alleen het tonen van de collectie maar ook het geven van slijplessen, determinatie cursussen, Sieraden cursussen en al dat soort leuke dingen waar iedereen veel plezier aan kan beleven.
Met pensioen gaan leek nog erg ver weg.
Maar dat gaat hem niet worden?
Nee, dat gaat hem niet worden helaas. Een aantal jaar geleden werd ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Kon haast niet meer praten en zag alles dubbel. Een bizarre ervaring, waarvan niemand een idee had wat er aan de hand was. Veel onderzoeken volgden, de één nog curieuzer dan de ander. Het was een rare tijd met veel onzekerheden. Goed jaren daarvoor was ik al lang heel erg moe en sliep ik vaak. Maar ja ik werkte ook veel en was veel onderweg. Dus mischien wat oververmoeid was het idee. Het oordeel van de neuroloog bleek anders. Uiteindelijk bleek ik Myasthenia Gravis te hebben. Een lastige spierziekte die ook nog eens ongeneselijk is. Het eerste jaar stond vooral in het teken van het uitproberen welke medicatie de symptomen onder controle konden krijgen. Met name de Prednison bleek nogal een heftige ervaring waarvan zelfs m’n dag- en nachtritme omdraaide. Het 2e jaar dat van werd er een van revalidatie. Inmiddels een aantal jaren verder gaat het een stuk beter. Heb er ‘mee leren leven’ zoals ze dat noemen. Maar ik loop ook nog vaak tegen grenzen aan. Want ja het is en blijft een onvoorspelbare lastige aandoening.
En nu verder dan?
Tsja dat was een lastige. Lang hebben Carla en ik nagedacht of het nog verstandig was om dit Experience museum op te tuigen. Uiteindelijk is het besluit gevallen om het niet te doen. Omdat ook geen van de kinderen de ambitie heeft om de collectie verder uit te bouwen viel er een moeilijk besluit.
De Collectie wordt grotendeels verkocht en met een deel van het geld daarvan worden een aantal goede doelen ondersteund. Als eerste helpen we de lokale bevolking in Midelt Marokko met het inrichten van een aantal agaat slijperijen, zodat ze zelf een inkomen kunnen verdienen.
Nu klinkt het verkopen van zo een enorme collectie eenvoudiger dan het is want het liefst wil je natuurlijk dat die “kindjes” die met zoveel liefde verzameld zijn ook weer een goed nieuw thuis vinden. Omdat te doen is deze site opgericht en zijn we in het Corona jaar hard bezig geweest om de Collectie Outlet in te richten. Toch een beetje een soort van Experience centre waar je van harte welkom bent om kennis te maken me de mineralen en kristallen. En de prijzen, ach daar komen we wel uit.